Του Πέτρου Κατσάκου
Λόγω περικοπών ο Μπρουνό, υψηλόβαθμο στέλεχος μιας χαρτοβιομηχανίας, ύστερα από 15 χρόνια άψογης συνεργασίας, απολύεται. Αισιόδοξος στην αρχή, ο Μπρουνό συνεχίζει να ψάχνει για δουλειά, ύστερα όμως από τρία χρόνια ανεργίας, συνειδητοποιεί ότι πρέπει να βρει γρήγορα μια λύση για να μπορέσει να συντηρήσει την οικογένειά του. Έτσι, αφού εντοπίσει τους υποψήφιους για τη νέα θέση που διεκδικεί, αρχίζει να τους εξοντώνει έναν έναν...
Έτσι ο άνεργος Μπρουνό αρχίζει να μεταλλάσσεται σε μια μικρογραφία του συστήματος. Του συστήματος που υπηρέτησε όλα αυτά τα χρόνια. Του συστήματος που τον εξέθρεψε. Του συστήματος που τη μια στιγμή τον αντάμειψε με όλες αυτές τις ανέσεις και τις βεβαιότητες και που την άλλη στιγμή ως διά μαγείας του τις αφαίρεσε. Killers η Θάτσερ, ο Μπους, η παγκοσμιοποίηση, οι μέτοχοι, killer και ο Μπρουνό. H διαφορά ανάμεσά τους είναι μόνο μία. Οι πρώτοι σκοτώνουν χωρίς να αφήνουν δακτυλικά αποτυπώματα. Ο Μπρουνό σκοτώνει αφήνοντας τα δικά του. Αφεντικά εκείνοι, υπάλληλος αυτός. Έτσι ξεθάβει από το υπόγειο ένα σκουριασμένο Μάουζερ - των αντιστασιακών ημερών του πατέρα του -, το οπλίζει και βγαίνει στους δρόμους να σκοτώσει. Για να λειτουργήσει το δικό του μικροσύστημα πρέπει να βγάλει από τη μέση πέντε ανταγωνιστές του. Πέντε του ταμείου ανεργίας. Πέντε με τα δικά του προσόντα. Πέντε μνηστήρες της ίδιας, της «δικής του» θέσης. Για να γίνει πάλι «άνθρωπος» πρέπει πρώτα να γίνει δολοφόνος. Πέντε νεκροί.
* Είναι η περίληψη από το «Τσεκούρι» του Κώστα Γαβρά, το remake της οποίας προβάλεται με επιτυχία από σήμερα και στο Μέγαρο Μαξίμου. Το «Τσεκούρι ΙΙ» έχει κόψει ήδη 15.000. Κεφάλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου